خواص فیزیکی و شیمیایی فلزات مورد استفاده به دلیل تعداد زیاد ناخالصی‌ها در فرآیند استخراج، به طور جدی ناپایدار است. فرآیند عملیات حرارتی می‌تواند به طور مؤثر آنها را خالص‌سازی کرده و خلوص داخلی آنها را بهبود بخشد و فناوری عملیات حرارتی نیز می‌تواند بهبود کیفیت آنها را تقویت کرده و عملکرد واقعی آنها را بهینه کند. عملیات حرارتی فرآیندی است که در آن یک قطعه کار در یک محیط خاص گرم می‌شود، تا دمای خاصی گرم می‌شود، برای مدت زمان مشخصی در آن دما نگه داشته می‌شود و سپس با سرعت‌های مختلف خنک می‌شود.
به عنوان یکی از مهمترین فرآیندهای تولید مواد، فناوری عملیات حرارتی فلزات در مقایسه با سایر فناوری‌های رایج فرآوری، مزایای زیادی دارد. «چهار مرحله» در عملیات حرارتی فلزات به آنیل کردن، نرماله کردن، کوئنچ کردن (محلول‌سازی) و تمپر کردن (پیرسازی) اشاره دارد. هنگامی که قطعه کار گرم می‌شود و به دمای خاصی می‌رسد، بسته به اندازه قطعه کار و ماده، با زمان‌های نگهداری مختلف آنیل می‌شود و سپس به آرامی خنک می‌شود. هدف اصلی آنیل کردن، کاهش سختی ماده، بهبود پلاستیسیته ماده، تسهیل فرآوری بعدی، کاهش تنش پسماند و توزیع یکنواخت ترکیب و سازماندهی ماده است.
ماشینکاری استفاده از ابزار و تجهیزات ماشینی برای پردازش قطعات یک فرآیند پردازش است،ماشینکاری قطعاتقبل و بعد از پردازش، فرآیند عملیات حرارتی مربوطه خواهد بود. نقش آن این است که
۱. برای حذف تنش داخلی قطعه خام. بیشتر برای ریخته‌گری، آهنگری و قطعات جوش داده شده استفاده می‌شود.
۲. بهبود شرایط فرآوری، به طوری که مواد به راحتی فرآوری شوند. مانند آنیل کردن، نرماله کردن و غیره.
۳. برای بهبود خواص مکانیکی کلی مواد فلزی. مانند عملیات حرارتی.
۴. برای بهبود سختی مواد. مانند کوئنچ کردن، کوئنچ کردن با کربوریزاسیون و غیره.
بنابراین، علاوه بر انتخاب معقول مواد و فرآیندهای مختلف شکل‌دهی، فرآیند عملیات حرارتی اغلب ضروری است.
عملیات حرارتی عموماً شکل و ترکیب شیمیایی کلی قطعه کار را تغییر نمی‌دهد، بلکه با تغییر ریزساختار درون قطعه کار یا تغییر ترکیب شیمیایی سطح قطعه کار، عملکرد قطعه کار در حال استفاده را بهبود می‌بخشد. این عملیات با بهبود کیفیت ذاتی قطعه کار مشخص می‌شود که عموماً با چشم غیرمسلح قابل مشاهده نیست.
زمان ارسال: ۱۷ آگوست ۲۰۲۲
