Proprietates physicae et chemicae metallorum in usu propter magnum numerum impuritatum in processu effodiendi valde instabiles sunt. Processus curationis caloris ea efficaciter purificare et puritatem eorum internam augere potest, et technologia curationis caloris etiam eorum qualitatem augere et functionem actualem optimizare potest. Curatio caloris est processus in quo res in quodam medio calefacta, ad certam temperaturam calefacta, ad eam temperaturam per certum tempus servata, deinde variis celeritatibus refrigeratur.
Ars tractationis metallorum, quae inter gravissimas materiarum productiones numeratur, magna commoda prae aliis technologiarum communium praebet. "Quattuor ignes" in curatione metallorum ad recoctionem, normalisationem, refrigerationem (solutionem) et temperiem (maturationem) referuntur. Cum pars calefacta ad certam temperaturam pervenit, recoquitur, variis temporibus tenationis secundum magnitudinem partis et materiae, deinde lente refrigeratur. Propositum principale recoctionis est duritiem materiae reducere, plasticitatem materiae augere, processum subsequentem facilitare, tensionem residuam reducere, et compositionem et ordinationem materiae aequaliter distribuere.
Machinatio est usus machinarum et instrumentorum ad partes processus fabricandi tractandas,machinatio partiumAnte et post processum erit processus tractationis caloris correspondens. Eius munus est.
1. Ad vim internam partis brutae removendam. Plerumque ad fusiones, fabricas, partes conglutinatas adhibetur.
2. Ad condiciones processus emendandas, ut materia facile tractari possit. Exempli gratia, recoctio, normalizatio, et cetera.
3. Ad proprietates mechanicas generales materiarum metallicarum emendandas. Exempli gratia, tractatio temperationis.
4. Ad duritiem materiae augendam. Ut per refrigerationem, refrigerationem carburizationem, etc.
Ergo, praeter rationabilem materiarum delectum et varios processus formationis, processus tractationis caloris saepe necessarius est.
Tractatio caloris plerumque formam et compositionem chemicam totius materiae non mutat, sed per mutationem microstructurae intra materiam, vel mutationem compositionis chemicae superficiei materiae, efficit ut materia in usu efficiatur vel melior fiat. Notissima est emendatione qualitatis intrinsecae materiae, quae plerumque nudo oculo non conspicitur.
Tempus publicationis: XVII Kalendas Septembres, anno MMXXII
